بررسی اثرات میکوریز آربسکولار و اسید سالیسیلیک بر میزان عناصر غذایی دانهال های پسته اهلی رقم ابارقی (pistacia vera cv. abareqi) در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثرات تلفیقی قارچ میکوریز- آربسکولار و اسید سالیسیلیک بر میزان جذب و انتقال عناصر غذایی دانهال های پسته رقم ابارقی در شرائط تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی اجرا گردید که دارای سه فاکتور میکوریز در دو سطح (با و بدون میکوریز)، اسید سالیسیلیک در سه سطح ( 0، 5/0 و 1 میلی مولار) و تنش خشکی در چهار سطح (دور آبیاری یک روز، سه روز، شش روز و ده روز در میان) بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی میزان پتاسیم کل و اندام هوایی، آهن، روی و مس کل و اندام هوایی و منگنز اندام هوایی را افزایش معنی داری داد ولی پتاسیم و منگنز ریشه و فسفر اندام هوایی را کاهش داد. کاربرد میکوریز میزان پتاسیم کل و اندام هوایی، فسفر، آهن، روی و مس کل و اندام هوایی را افزایش ولی آهن ریشه و منگنز اندام هوایی و ریشه را کاهش داد. کاربرد اسید سالیسیلیک پتاسیم کل و اندام هوایی را افزایش ولی پتاسیم، مس و منگنز ریشه، آهن و روی کل و ریشه را کاهش داد. همزیستی میکوریزی بیشترین نقش را در جذب و انتقال عناصر به ویژه فسفر و پتاسیم ایفا نمود در حالی که کاربرد اسید سالیسیلیک به تنهایی تاثیر چندانی بر جذب و انتقال عناصر نداشت. کاربرد اسید سالیسیلیک یک میلی مولار به همراه میکوریز بالاترین میزان پتاسیم اندام هوایی را نشان داد. با توجه به نقش پتاسیم و فسفر در ایجاد مقاومت به تنش خشکی می توان چنین نتیجه گیری کرد که کاربرد میکوریز به تنهایی و تا حدی در تلفیق با اسید سالیسیلیک توانست در ایجاد مقاومت دانهال های پسته رقم ابارقی نسبت به خشکی، نقش مثبتی ایفا نماید.